evler mi insanlar mı kimsesiz? kapıyı mı çalan yok içeride mi kimse yok?

her gün yüreğime uzanır / küçülen çocukluğumda sevgiyle büyüyecek olan bir çocuk...

mutluluk şiiri...

seyrettikçe sevinç dolar içime

ne güzel kırgın değilim kimseye...

  

içimi acıtan bir ateş var gövdemde, yanar yanar kabuk bağlarım!..

açılan her pencereden öte baksak, bilinmeyene!...

atar gibi yılların yorgunluğunu...